Abacadabra
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Mirte
01 November 2017 | Nederland, Rotterdam
Maandagavond slaap ik thuis en Herman bij Mirte. Ineens voel ik hoe moe ik ben. Als s morgens Kurt en Norah naar school zijn ga ik naar het ziekenhuis. Het opstarten gaat weer lastig en Mirte heeft veel pijn. Als de fysio komt moet ze vooral veel huilen en de fysio geeft aan later terug te komen. De orthopeed komt langs en vertelt dat de foto's goed zijn en dat is toch een geruststelling na al die pijn.
En dan is de pijnstilling weer op t goede niveau en gaat Mirte als een speer bij de fysio. Ze staat op en loopt! Bikkel! Overdag zit ze vaker in de stoel en we oefenen veel. Opa Hans en oma Helma komen op visite en s avonds loopt ze naar de etenskar om haar eten te kiezen. En dan is het op. Niet gek want ze heeft hard gewerkt!
Het blijft een raar idee dat er eigenlijk zoveel pijn in dat lijf zit dat zelfs liggen zeer doet en dat je dan daar gewoon doorheen gaat en maar door gaat met oefenen. Ik geloof in luisteren naar je eigen lijf en dat pijn een teken is dat je het rustig aan moet doen. Dus dit voelt een beetje onnatuurlijk. Maar ja als je dochter 2 staven en een aantal schroeven in haar rug heeft is natuurlijk zowiezo ver te zoeken. ...
Het is een wat onrustige nacht en ook nu begint ze weer met pijn. De zaal arts komt langs en ineens zijn daar de magic words.... als het goed gaat met de fysio mag ze naar huis!! De fysio komt op tijd en op dat moment is het weer niet te doen met de pijn. Maar gelukkig krijgen we een herkansing. En ja hoor, Mirte staat op, loopt de gang door en verbaasd de fysiotherapeut door niet 1 maar 2 trappen op de lopen.
En dus staan alle lichten op groen! We ontmantelen de kamer, pakken alles in, regelen een bed voor thuis en papa brengt de auto naar het ziekenhuis. En zo rijd ik met een heel recht en stoer meisje om 13.00 over de Erasmusbrug. Wat was het spannend en moeilijk maar jeetje wat is het goed gegaan! Verbaasd over Mirte die zich heeft overgegeven aan het patiënt zijn, aan al die verschillende gezichten naast r bed en al die verschillende handen aan haar lijf. Ze heeft gebikkeld en doorgezet en is over r eigen grenzen gegaan. En ja, ik schreef t al eerder, maar ach zoiets kun je niet te vaak zeggen of schrijven.... we zijn apetrots!
En dan is de pijnstilling weer op t goede niveau en gaat Mirte als een speer bij de fysio. Ze staat op en loopt! Bikkel! Overdag zit ze vaker in de stoel en we oefenen veel. Opa Hans en oma Helma komen op visite en s avonds loopt ze naar de etenskar om haar eten te kiezen. En dan is het op. Niet gek want ze heeft hard gewerkt!
Het blijft een raar idee dat er eigenlijk zoveel pijn in dat lijf zit dat zelfs liggen zeer doet en dat je dan daar gewoon doorheen gaat en maar door gaat met oefenen. Ik geloof in luisteren naar je eigen lijf en dat pijn een teken is dat je het rustig aan moet doen. Dus dit voelt een beetje onnatuurlijk. Maar ja als je dochter 2 staven en een aantal schroeven in haar rug heeft is natuurlijk zowiezo ver te zoeken. ...
Het is een wat onrustige nacht en ook nu begint ze weer met pijn. De zaal arts komt langs en ineens zijn daar de magic words.... als het goed gaat met de fysio mag ze naar huis!! De fysio komt op tijd en op dat moment is het weer niet te doen met de pijn. Maar gelukkig krijgen we een herkansing. En ja hoor, Mirte staat op, loopt de gang door en verbaasd de fysiotherapeut door niet 1 maar 2 trappen op de lopen.
En dus staan alle lichten op groen! We ontmantelen de kamer, pakken alles in, regelen een bed voor thuis en papa brengt de auto naar het ziekenhuis. En zo rijd ik met een heel recht en stoer meisje om 13.00 over de Erasmusbrug. Wat was het spannend en moeilijk maar jeetje wat is het goed gegaan! Verbaasd over Mirte die zich heeft overgegeven aan het patiënt zijn, aan al die verschillende gezichten naast r bed en al die verschillende handen aan haar lijf. Ze heeft gebikkeld en doorgezet en is over r eigen grenzen gegaan. En ja, ik schreef t al eerder, maar ach zoiets kun je niet te vaak zeggen of schrijven.... we zijn apetrots!
-
01 November 2017 - 20:31
AnnA:
Wat een "geweldiggoedgaaf" nieuws!
Willem en ik wensen je een goed herstel met steeds minder pijn als je je oefeningen moet doen.....(volhouden hoor)
Heerlijk weer thuis ....waar alles vertrouwd is....geniet ervan.
Enne.....hartelijk gefeliciteerd met jouw geslaagde operatie!
Groetjes
Willem en AnnA.
-
01 November 2017 - 21:59
Ilse:
Wauw wat een mooi nieuws. Sneller naar huis als gedacht denk ik?
Mirte wat ben je een knappe meid. Je laat iedereen weer verassen met hoe goed jij het kan. Je zet door met al je oefenen terwijl je ook veel pijn hebt. Fijn dat je naar huis mag naar je eigen kamer met Kurt, Norah en Brecht dichter bij je.
Lieve groeten WAKI
-
02 November 2017 - 16:37
Mieke:
Lieve Mirte,
Ineens weer thuis! Ongelooflijk!
Maandag even naast je bed gestaan en woensdag 2 trappen op! Wat doe je het goed!
Fijn dat je weer thuis bent, lekker in je eigen kamer, met papa en mama, Brecht, Kurt en Norah in de buurt.
Liefs,
Oma Mieke
-
02 November 2017 - 20:13
Boudewijn:
Fijn dat jullie weer samen thuis zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
